சோழர்கள் தமிழர்களா? அல்லது தெலுங்கர்களா?

(இந்தப் பதிவை வாசித்து விட்டு என்னை திட்டுவதற்கு முன்னர், இங்கே இணைக்கப் பட்டுள்ள பின்னிணைப்புகளை, உசாத்துணை நூல்களை கவனமெடுத்து வாசிக்குமாறு கேட்டுக் கொள்கிறேன். உலகப் புகழ் பெற்ற ராஜ ராஜ சோழனும் அவனது சோழப் பரம்பரையும், தமிழர்கள் என்பதை விட தெலுங்கர்கள் என்பதற்கான ஆதாரங்கள் நிறைய உள்ளன.)

______________________________________________

பார்ப்பனர்களும், மதவெறியர்களும், சாதிவெறியர்களும், ராஜ ராஜ சோழனுக்கு ஆதரவாக வக்காலத்து வாங்குவதற்கான காரணம் மிகவும் தெளிவானது:

//ராஜராஜன் ஆட்சியில் ஆலயங்கள் அனைத்திலும் மாறுபட்ட பூஜைமுறைகள் தடைசெய்யப் பட்டு, ஆகமமுறை கட்டாயமாக்கப் பட்டது. இந்த ஆதிக்கக் கட்டமைப்புக்கு செவி சாய்க்கவும், செய்து முடிக்கவும் பிராமணர்கள் தேவைப் பட்டார்கள். அரசரின் கட்டளையை ஏற்று நடந்ததால், பிராமணர்களுக்கு நிறைய சலுகைகள் வழங்கப் பட்டன.... மதங்களைக் கொண்டு மக்களைக் கட்டுப்படுத்தவும் ஒற்றுமையோடு செயல்படவும் பிராமணர்களின் பங்களிப்பு அவசியம் என்று ராஜராஜன் நினைத்தார். இதனால் சோழர்கள் காலத்தில் ஆதிக்கத்தின் கருவியாக பிராமணர்கள் செயல்பட்டார்கள்.

ராஜராஜன் காலத்தில் பிராமணர் ஆதிக்கம் மட்டுமில்லாமல், வேளாளர்களின் ஆதிக்கமும் அதற்குச் சமமாக இருந்தது. நில நிர்வாகம் செய்யும் ஆதிக்கம் அவர்களிடம் இருந்தது. வேளாண்மை செய்யும் புதிய நில உரிமையாளர்கள் அனைவரும் வேளாளர்கள் என்று அழைக்கப் பட்டார்கள். பிராமணர்களுக்கும், வேளாளர்களுக்கும் அதிக முக்கியத்துவம் இருந்ததால், ஜாதி ஏற்றத்தாழ்வுகளும் அடிமைமுறைகளும் அக்காலக் கட்டத்தில் நிலவி வந்தன. ஒரு சாரார் கட்டாய உழைப்புக்கு உட்படுத்தப் பட்டார்கள் என்பது மறுக்க முடியாத இன்னொரு உண்மை.

அதிகச் சலுகைகள் அனுபவித்து வந்த பிராமணர்களையும், வேளாளர்களையும் எதிர்த்து நிறைய போராட்டங்கள் நடைபெற்றுள்ளன. இவ்விருவரையும் எதிர்ப்பவர்கள், இருபதினாயிரம் காசுகள் தண்டம் செலுத்த வேண்டும் என்றும், தண்டம் செலுத்தத் தவறினால் நில உரிமை பறிக்கப்படும் என்று இது போன்ற கிளர்ச்சிகளுக்கு எதிராக கடுமையான சட்டங்கள் இயற்றப் பட்டன. இதனால் சாதிப்பிளவும், உரிமைப் போராட்டங்களும் அக்காலகட்டத்தில் நிலவியது உண்மை தான்.//
- ச. ந. கண்ணன் எழுதிய ராஜராஜ சோழன் நூலில் இருந்து.
_________________________________________________________________________________

இந்தக் கட்டுரை முழுவதும், ராஜ ராஜ சோழன் போன்ற பிற்காலச் சோழர்கள் பற்றியது ஆகும். சோழர்கள் உண்மையிலேயே தமிழர்கள் தானா? அல்லது ஆரிய மயப் பட்ட தெலுங்கர்களா? சோழர்களின் வரலாற்றில் எந்த இடத்திலும், அவர்கள் தமிழர்கள் என்பதற்கான ஆதாரம் எதுவுமில்லை. "தமிழர் திருநாள்" என்று கருதப் படும் தைப் பொங்கலைக் கூட சோழர்கள் கொண்டாடி இருக்கவில்லை.

 //தமிழகத்தின் நெற்களஞ்சியமான தஞ்சையில் உழவர்கள் கொண்டாடிய முதன்மையான ஒரு விழாவாக எது இருந்தது? தைப்பொங்கல்? கிடையாது. .... சோழர் ஆட்சிக் காலத்தில் இந்திர விழாவுக்குத் தான் அதிக முக்கியத்துவம் அளிக்கப்பட்டது. தேவர்களின் தலைவனான இந்திரனுக்கு ஆண்டின் தொடக்கத்தில் விழா எடுக்கிற மரபு பல ஆண்டுகளாக சோழ நாட்டில் இருந்து வந்துள்ளது. கி.பி. 13 ம் நூற்றாண்டுக்குப் பிறகு தான், வேளாளர் சமூகத்தினரால் தைப்பொங்கல் தமிழர்களின் முதன்மையான விழா ஆனது. இதனால் ராஜராஜ சோழன் காலத்தில் மட்டுமல்ல, சோழர் காலம் வரைக்கும் உழவர்களின் விழாவாகப் பொங்கல் இருந்தது கிடையாது.// - ச. ந. கண்ணன் எழுதிய "ராஜ ராஜ சோழன்" என்ற நூலில் இருந்து.

சோழர்கள் தமிழர்கள் என்று நீண்ட காலமாக நம்பப் பட்டது. இருபதாம் நூற்றாண்டுத் தமிழ் தேசியவாதிகள் (அவர்களும் உண்மையான தமிழர்களா என்பது சந்தேகம்) அந்தக் கருத்தை மக்கள் மத்தியில் பரப்பி வந்துள்ளனர். ஆனால், வரலாற்றில் எங்கேயும் சோழர்கள் தமிழர்கள் என்று நிரூபிப்பதற்கான ஆதாரம் எதுவும் கிடையாது. மேலும் சோழர்கள் தெலுங்கர்கள் என்பதை, ஆந்திரப் பிரதேச வரலாற்று நூலும் கூறுகின்றது. (The History of Andhra Country, 1000 A.D.-1500 A.D.)

சோழர்கள் ஆண்ட ஆந்திரா மாநிலப் பகுதிகளை, நமது தமிழ் தேசியவாதிகள் யாரும் கவனத்தில் எடுப்பதில்லை. சோழர்கள் தமது தலைநகரத்தை ஆந்திராவில் இருந்து தமிழ்நாட்டிற்கு மாற்றி இருக்கலாம். தமிழ்ப் பெயர்கள் வைத்துக் கொண்டிருக்கலாம். சோழர்கள் பிராமணர்களை குடியேற்றினார்கள். ஆகம சைவ மதத்தை பின்பற்றினார்கள். சமஸ்கிருதத்திற்கு முக்கியத்துவம் கொடுத்தார்கள். ஆனால், அவர்களது குடிமக்களும், போர்வீரர்களுமாக தமிழர்களே பெரும்பான்மையாக இருந்துள்ளார்கள்.

ச. ந. கண்ணன் எழுதிய ராஜ ராஜ சோழன் என்ற நூலில், சோழர்களின் பூர்வீகம் பற்றி தெளிவாக குறிப்பிடப் படவில்லை. சோழ அரச பரம்பரையினர் தங்களுக்கு தமிழ்ப் பெயர்களை சூட்டிக் கொண்டிருக்கலாம். அதெல்லாம் சோழர்கள் தமிழர்கள் என்று நிரூபிக்க போதுமானவை அல்ல. சோழர்களுக்கு முன்னர் தஞ்சையை ஆண்ட முத்தரையர்கள் கன்னடர்கள் என்று குறிப்பிடப் படுகின்றது. பல்லவர்கள், முத்தரையர்களை வெளியேற்றுவதற்கு, சோழர்களை பயன்படுத்தி உள்ளனர். அநேகமாக, சோழர்களும் முத்தரையர்களின் இனத்தை சேர்ந்தவர்களாக இருக்கலாம். ஆனால், வெவ்வேறு இனக் குழுக்களை சேர்ந்தவர்களாக இருக்கலாம். அந்தக் காலங்களில் உறவினர்களே ஒருவரோடு ஒருவர் பங்காளிச் சண்டையில் ஈடுபடுவது சாதாரண விடயம்.

ஆரம்ப கால சோழர்கள், பல்லவர்களின் அடியாட் படையாக இருந்துள்ளனர். சோழ பரம்பரையின் முதலாவது மன்னன் விஜயாலன், பல்லவர்களின் பேரில் முத்தரையர்களுக்கு எதிரான போரை நடத்தியுள்ளான். அதற்கு பிரதியுபகாரமாக, பல்லவர்கள் தஞ்சையை சோழர்களுக்கு பரிசளித்தார்கள்.  (சோழர்களின் புலிக் கொடி கூட, பல்லவர்களிடம் இருந்து கடன் வாங்கியது தான்.) பிற்காலத்தில் பலமான இராணுவ சக்தியாக வளர்ந்த சோழர்கள், பாண்டியர்களையும், பல்லவர்களையும் போரில் வென்று, ஒரு பெரிய சாம்ராஜ்யத்தை கட்டி ஆண்டார்கள். அதே நேரம், கன்னட சாளுக்கியர்களுடன் திருமண உறவுகள் வைத்துக் கொண்டார்கள்.

சோழர்களின் படைகளில், தமிழ்ப் போர்வீரர்கள் பெரும்பான்மையாக இருந்துள்ளனர். இந்தோனேசியா, மலேசியா, சீனா போன்ற நாடுகளுடனான வணிகத் தொடர்புகள் காரணமாகவும், நிறைய தமிழ் வணிகர்கள் வெளிநாடுகளுக்கு சென்றுள்ளனர். அதற்காக தமிழர்கள் பெருமைப் பட்டுக் கொள்ளலாம். ஆனால், அதன் அர்த்தம் சோழர்கள் தமிழர்கள் என்பதல்ல. குடிமக்கள் தமிழர்களாக இருந்தாலும், அவர்களை ஆண்டவர்கள் தமிழர்களாக இருக்க வேண்டிய கட்டாயம் இல்லை. உலகில் உள்ள வரலாறு முழுவதும் மன்னர்களைப் பற்றி மட்டுமே எழுதப் பட்டுள்ளது. அன்று வாழ்ந்த மக்களைப் பற்றி யாரும் கவனத்தில் எடுக்கவில்லை. அதனால் தான் இந்தக் குழப்பம்.

தமிழகத்தில் சோழர்களின் வரலாற்றைக் கூறும் சரித்திர நூல்களில், "சோழர்களின் பூர்வீகம் பற்றி எதுவும் தெரியாது" என்று எழுதி இருக்கிறார்கள். உண்மையிலேயே அவர்களுக்கு எதுவும் தெரியாதா? அல்லது தெரிந்து கொள்ள விருப்பமில்லையா? ஏனென்றால், ஆந்திரா பிரதேச வரலாற்றைக் கூறும் சரித்திர நூல்களில், சோழர்களின் பூர்வீகம் குறித்த தெளிவான தகவல்கள் உள்ளன. 

ஆந்திரா வரலாற்றிலும், தமிழக வரலாற்றிலும், சோழர்களின் பூர்வீகம் பற்றிய தகவல் மட்டுமே வித்தியாசம். மற்றும் படி, சோழ மன்னர்களின் பெயர்கள்,வரலாற்றுத் தகவல்கள் இரண்டு இடத்திலும் ஒத்துப் போகின்றன. ஒரு எழுத்துக் கூட வித்தியாசம் இல்லை என்பது தான் ஆச்சரியம்.

ஆந்திரா மாநில வரலாற்றைக் கூறும் நூல்களில் எல்லாம், சோழர்கள் பற்றி நிறைய எழுதி இருக்கிறார்கள். சுருக்கமாக: சோழர்கள் ஆந்திரப் பிரதேச வரலாற்றின் ஓர் அங்கம். ஆந்திராவில் அவர்களை "சாளுக்கிய சோழர்கள்" என்று அழைத்தார்கள். ஏனென்றால், தென்னிந்திய சோழ சாம்ராஜ்யம், சாளுக்கியர்களுடனான ராஜதந்திர உறவுகள் இன்றி சாத்தியப் பட்டிருக்காது. சோழர்களுக்கும், சாளுக்கியர்க்ளுக்கும் இடையில், பரம்பரை பரம்பரையாக நெருக்கமான திருமண உறவுகள் இருந்து வந்துள்ளன.

தமிழக சரித்திர ஆசிரியர்கள், சோழர்களின் தென்னிந்திய சாம்ராஜ்யத்தை சோழர்கள் மட்டுமே ஆண்டதாக கருதுகிறார்கள். அதற்கு மாறாக, அது ஒரு "சாளுக்கியர் - சோழர்களின் கூட்டு சாம்ராஜ்யம்" என்று, தெலுங்கு சரித்திர ஆசிரியர்கள் கூறுகின்றனர். அதனால் தான், ஆந்திராவில் சோழர்களை, "சாளுக்கிய சோழர்கள்" என்று அழைக்கிறார்கள். அது மட்டுமே வித்தியாசம். "ராஜராஜ சோழன், ராஜேந்திர சோழன், குந்தவை, கங்கை கொண்ட சோழபுரம்....." இது போன்ற வரலாற்றுக் குறிப்புகள், ஆந்திரா சரித்திர நூல்களிலும் அப்படியே எழுதப் பட்டுள்ளன.

அதாவது, சோழ மன்னர்களின் பெயர்களும், வரலாற்றுக் குறிப்புகளும் எந்த மாற்றமும் அடையவில்லை. ஆனால், ஆந்திராவில் தெலுங்கு சோழர்கள் என்றும், தமிழ்நாட்டில் அவர்களை தமிழ்ச் சோழர்கள் என்றும் அழைத்துக் கொள்கிறார்கள். அது மட்டுமே வித்தியாசம். சோழர்களை ஒரு மொழித் தேசியத்திற்குள் திணிக்கும் போக்கு, பிற்காலத்தில் (இருபதாம் நூற்றாண்டில்) தோன்றி இருக்க வேண்டும். ஒரு பக்கம் தெலுங்கு தேசியவாதமும், மறுபக்கம் தமிழ் தேசியவாதமும் அரசியல் சக்திகளாக வளர்ந்து வந்தன. சரித்திர ஆசிரியர்களும் ஏதாவது ஒரு தேசியத்தை சார்ந்து எழுத வேண்டிய நிலை ஏற்பட்டது.


மேலதிக தகவல்களுக்கு:

1. ராஜ ராஜ சோழன், ச.ந. கண்ணன்
2. A History of Vijayanagar: The Never to be Forgotten Empire, by Suryanarain Row 
3. The History of Andhra Country, 1000 A.D.-1500 A.D., by Yashoda Devi 
4. History of the Andhras, by Durga Prasad


பின்னிணைப்பு 1:

ராஜ ராஜ சோழன் தனது மகள் குந்தவியை சாளுக்கிய மன்னன் விமலாதித்தனுக்கு மணம் முடித்துக் கொடுத்துள்ளான். சாளுக்கிய, சோழ வம்சாவளியை காட்டும் வரைபடம். (நன்றி: History of the Andhras, by Durga Prasad)

பின்னிணைப்பு 2:
Clyde Winters‎ to Dravidian, Tamil and African Historical and Cultural Studies

11 September at 06:15 

(https://www.facebook.com/groups/324865121323869/permalink/473232543153792/?__xts__[0]=68.ARA_qknoAHlE8Ya4lV2Fzd-nUY-ZGX6nNPW8LABmNiZ16dVTjqm3Q8KUQ7UrsE0ZPGEhsgqyTSWATkHchUQnLl3Nr0CDU_9_yFsKuBkOyJz3fV6h5vhDrWZlMq48oYkC3UA5NQkEZVXKqX-6REZKZf2a2KvcAoug2XunLhv4buQR-YwzHgTL&__tn__=H-R)

 

The Chola were Telugu from Kushadvipa or Nubia 

The Purana and Pali text make it clear the Chola were Kushites from Africa. The Dravidians lived in ancient Africa. It appears that the Tamil belonged to the Nhsj (Nehesy) tribes and, the Telugu and Kannada belonged to the Thnw (Tehenu) tribe. These people were called ḫЗš (Kushites) or ḫЗšt (Khasut) by the ancient Egyptians.

First mention of ḫЗšt=Kush/ Khasut, goes back to Narmer the first ruler of Egypt. Narmer was one the first ruler to expand the Kushites into the Levant and Anatolia. Narmer is attested in Egypt and Canaan. Many serekhs of Narmer have been found Tel Erani, Arad, 'En Besor, Halif Terrace/Nahal Tillah .

We know that Narmer was probably a Kushite because of a Clay bulla (reg. no. G-67.95, Locus 102, B. 1308) from Nahal Tillah (Levy,1997). The inscriptions on the Clay bulla can be read as ḫЗts.t Kush, ḫ3s.tj "he who belongs to Kush" or Kushite. 

The Rig Veda (RV) provides considerable information on the Kushites of Nubia and Anatolia. The Dravidian speakers belonged to the Kushite Confederation. The term Kushite was a generic term for the tribes that belonged to the Confederation.

Dr.Srinivasan notes that Nile Valley Kush was called Kušadvipa or Kush in the Puranas and Kuš-Nila in Pali texts. The Puranas and Pali are the names given to ancient Vedic/Indian text.
In the Puranas Kuša was southern Nubia or upper Kush. In the Purana northern Nubia or lower Kush was called Krouñcha (see Page 2).

The main urban center in Kuša , was Kaši. Kaši (see page 2) was described as a great city in Pali and Purana text.

The inhabitants of the Fezzan were round headed Africans. (Jelinek, 1985,p.273) The cultural characteristics of the Fezzanese were analogous to C-Group culture items and the people of Ta-Seti . The C-Group people occupied the Sudan and Fezzan regions between 3700-1300 BC (Jelinek 1985).
The inhabitants of Libya were called Tmhw (Temehus). The Temehus were organized into two groups the Thnw (Tehenu) in the North and the Nhsj (Nehesy) in the South. (Diop 1986) A Tehenu personage is depicted on Amratian period pottery (Farid 1985 ,p. 84). 

The Tehenu wore pointed beard, phallic-sheath and feathers on their head. The Tamil belonged to the Nhsj (Nehesy) , and the Telugu and Kannada belonged to the Tehenu Confederation.
In the Puranas and Pali text Nhšy, corresponds to Mandaean Nahas, the name for the undersorld abode of the serpent Ur, the metaphoric name for Nubia (see page 2).

A major Kushite nation and tribe were the Wawat. The Egyptian semivowels change into Sankrit /y/ or /v/. Srinivasan believes that Yayaati (/ Vayati) was the name for Wawat. 

We also find in the Puranas, the a tribe named Vaša or Vaasishtha. The Vaša tribe corresponds to the Wase/ Waset tribe/nation (/w/ = /v/). Srinivasan according to Srinivasan was the name for Thebes. It was also the name for the Nehesy: Waset tribe.

In the myth of Višvaamitra they lived on the otherside of Sarasuati. The alternate name for Višvaamitra was Kušika or Kuša
In the Puranas we see the Name Draavira. The Dravira was the Purana name for the Tamil.
There is mention of Nahuša, which correspond to the 15th Dynasty King Nhšy.
The RV King named Divadoasa “servant of Diva” . In the Mahabbarata, Divodaase .was an ancientr King of Kaaši and Puranic Kaaši or Nubia.

The heqa khasut, "ruler(s) of the Kushites" or Hyksos/ Hykussos, were Hattians or Kashkas. in otherwords they were Kushites. This is obvious in their name khasut which corresponds to Kaska. The name heqa khasut , was first used by the Old Kingdom to refer to the Kushite Nubian chieftains. That is why the Hyksos / Hykussos expected the Kushites in Nubia to support them in their war with the Egyptians. 

During the Fifth Dynasty of Egypt (2563-2423), namely during the reign of Sahure there is mention of the Tehenu people. Sahure referred to the Tehenu leader “Hati Tehenu” . These Hatiu, correspond to the Hatti speaking people of Anatolia. The Hatti/Hurrian people often referred to themselves as Kashkas or Kaskas.

During the Old Kingdom the Kushites were also called heqa khasut. The term Heqa Khasut was used for the Kings of Nile Valley Kushites and the Hyksos. The term Heqa Khasute appears in line 46 of the Weni inscription.

Heqa Khasut also appears in the Epic Puranas as Ikshvaku < Heqa Khasut. The Ikshvaku were seen as evil. The Ikshvaku worshiped Seth.
The Nhsj (Nehesy) or C-Group people began to settle Kush around 2200 BC. The kings of Kush had their capital at Kerma, in Dongola and a sedentary center on Sai Island. The same pottery found at Kerma is also present in Libya especially the Fezzan. 

The C-Group founded the Kerma dynasty of Kush. Diop (1986, p.72) noted that the "earliest substratum of the Libyan population was a black population from the south Sahara". Kerma was first inhabited in the 4th millennium BC (Bonnet 1986). By the 2nd millennium BC Kushites at Kerma were already worshippers of Amon/Amun and they used a distinctive black-and-red ware (Bonnet 1986; Winters 1985b,1991). Amon, later became a major god of the Egyptians during the 18th Dynasty.

In the ancient literature the Proto Dravidians are called Kushites. Using boats the Kushites moved down ancient waterways many now dried up, to establish new towns in Asia and Europe after 3500 BC. The Kushites remained supreme around the world until 1400 1200 BC.

Proto Saharans/Kushites expanded into Inner Asia from two primary points of dispersal : Iran and Anatolia. In Anatolia the Kushites were called Hattians and Kaska. In the 2nd millennium BC, the north and east of Anatolia was inhabited by non I E speakers.

Anatolia was divided into two lands “the land of Kanis” and the “land of Hatti”. The Hatti were related to the Kaska people who lived in the Pontic mountains.
Hattians lived in Anatolia. They worshipped Kasku and Kusuh. They were especially prominent in the Pontic mountains. Their sister nation in the Halys Basin were the Kaska tribes. The Kaska and Hattians share the same names for gods, along with personal and place names (1). The Kaska had a strong empire which was never defeated by the Hittites.

Singer (1981) has suggested that the Kaska, are remnants of the indigenous Hattian population which was forced northward by the Hittites. But at least as late as 1800 BC, Anatolia was basically settled by Hattians (2)

Anatolia was occupied by many Kushite groups,including the Kashkas and or Hatti. The Hatti , like the Dravidian speaking people were probably related . The Hatti were probably members of the Tehenu tribes.

The Tehenu was composed of various ethnic groups. One of the Tehenu tribes was identified by the Egyptians as the Hatiu or Haltiu.

During the Fifth Dynasty of Egypt (2563-2423), namely during the reign of Sahure there is mention of the Tehenu people. Sahure referred to the Tehenu leader “Hati Tehenu” .(3) These Hatiu, may correspond to the Hatti speaking people of Anatolia. The Hatti people often referred to themselves as Kashkas or Kaskas.

The Hatti controlled the city state of Kussara. Kussara was situated in southern Anatolia.
The earliest known ruler of Kussara was Pitkhanas. It was his son Anitta (c. 1790-1750 BC) who expanded the Kussara empire through much of Anatolia.

An important group in Anantolia in addition to the Hatti, were the Hurrians. The Hurrians enter Mesopotamia from the northeastern hilly area . They introduced horse-drawn war chariots to Mesopotamia .

Hurrians penetrate Mesopotamia and Syria-Palestine between 1700-1500 BC. The major Hurrian Kingdom was Mitanni , which was founded by Sudarna I (c.1550), was established at Washukanni on the Khabur River . The Hurrian capital was Urkesh, one of its earliest kings was called Tupkish.
Linguistic and historical evidence support the view that Dravidians influenced Mittanni and Lycia . (Winters 1989a) Alain Anselin is sure that Dravidian speaking peoples once inhabited the Aegean . For example Anselin (1982, pp.111-114) has discussed many Dravidian place names found in the Aegean Sea area.

Two major groups in ancient Anatolia were the Hurrians and Lycians. Although the Hurrians are considered to be Indo-European speakers, the Hurrians probably spoke a Dravidian language.
The Hurrians lived in Mittanni. Mittanni was situated on the great bend of the Upper Euphrates river. Hurrian was spoken in eastern Anatolia and North Syria .

Srinivasan claims the Hurrian tribe was mentioned in the R V, called Hastuk ‘elephant herd’. The individual Hurrian was called Hasti. Srinivasan made it clear that Hasti corresponds to Egyptian (Hšty) Hštyw (Ta Seti).

The Elamites spoke a Mande language. The RV claimed that the father of the Hurrians or Hastuk was the Elamite King Kudur-Mubak. The Mande and Dravidian speakers usually migrated together into various parts of Eurasia.

Most of what we know about Hurrian comes from the Tel al-Armarna letters. These letters were written to the Egyptian pharaoh. These letters are important because they were written in a language different from diplomatic Babylonian.

The letters written in the unknown language were numbered 22 and 25. In 1909 Bork, in Mitteilungen der Vorderasiatische Gesellschaft, wrote a translation of the letters.

In 1930, G.W. Brown proposed that the words in letters 22 and 25 were Dravidian especially Tamil. Brown (1930), has shown that the vowels and consonants of Hurrian and Dravidian are analogous. In support of this theory Brown (1930) noted the following similarities between Dravidian and Hurrian: 1) presence of a fullness of forms employed by both languages; 2) presence of active and passive verbal forms are not distinguished; 3) presence of verbal forms that are formed by particles; 4) presence of true relative pronouns is not found in these languages; 5) both languages employ negative verbal forms; 6) identical use of -m, as nominative; 7) similar pronouns; and 8) similar ending formations:

 Dravidian Hurrian
a a
-kku -ikka
imbu impu
There are analogous Dravidian and Hurrian terms:
English Hurrian Dravidian
mountain paba parampu
lady,woman aallay ali
King Sarr,zarr Ca, cira
god en en
give tan tara
to rule irn ire
father attai attan
Asoka Prakrit inscriptions mention several Dravidian tribes including Cholas, Seraa (Tamil), Keras (Keraalputra ) , Pandya, Cheras and Satyaputra. The Cholas were Telugu speakers. The Chola were related to the Naga.

The Naga were suppose to have lived in Naagaloka, in the Underworld. Srinivasan believes the Purana underworld: Nagaloka was located in upper Nubia.
The Chola Kings in the Puranas were called Ikshvaakuš or Heqa Khasut like the Nehesy kings of the Nile Valley.
Ikshvaa Kuš
Heqa ḫЗšt (Khasut)

The Chola came to India with a great knowledge of war strategy, charioteering, ship building and navigation.
The Chola are related to the Naga. This is evident in the story of the romance between the Chola and Naga princess. Srinivasan wrote “In both [legends] the son of their union came from Naagaloka in Paataal was a real country of Upper Nubia, the myths point to a connection of the Chola with Nubia. To realize some important points of similarities the Cholas and the great Napatan Kingdom of Nubia…”.

The royal title of the Cholas was Qore/Kora/Chora. Among the Tamils Chola is pronounced with a /r/. As a result, in Prakrit inscription Cholas is written as Soraa and Koraa. Srinivasan suggested that the Qore “Korites” of the Bible ( 1 Chronicles 26:1), may be the same people.
A coastal region of East India was called Coromandel / Koramandal ‘domain of Koraa” . Koraa is a dynastic name for the Cholas (See page 3).
The royal insignia of the Cholas was snakes. Twin serpents was a popular symbol of royalty among the Napatan Kings.

The Napatan Kushite double crown was worn by the rulers of Kerma. It was called the Double Wadjet Crown. This Wadjet crown was worn by Taharqa.

In summary the Telugu speakers belonged to the Tehenu and Nehesy tribes of Nubia, or Kush in the Nile Valley. The Telugu and Egyptian languages share many terms because the Chola came from Kaši or Kush, which was called Kušadvipa. They migrated into Anatolia and formed several city states including the Hurrian/Mitanni and Kassite states and were members of the Hatti Confederation.
The major Telugu state in India was Chola. In the Puranas the Chola were also called Kora/Chora /Qore. The Chola who came to India by land and sea settled on the Coromande coast. It takes it’s name from the word Koraa, one of the names for the Chola Dynasty.

Ancient Telugu continued in India to refer to themselves as Heqa Khasut or IkshvaaKuš. The royal insignia for the Chola were two snakes. The two snakes as a symbol of royalty goes back to the Napatan Kings of Kush (Nubia) who wore the Double Wadjet crown.
References:

Bright, John (2000). "A History of Israel". Westminster John Knox Press .
Borchardt, L. Das Grabdenkmal des Konigs Sahure. Vol. II, Table 1.
Brass, M. (2013). Revisiting a hoary chestnut: the nature of early cattle domestication in North-East Africa. Sahara (Segrate, Italy), 24, 65–70.
Drews, Robert ( 1994). "The Coming of the Greeks: Indo-European Conquests in the Aegean and the Near East". Princeton University Press
El Mosallamy,A.H.S. Libyco-Berber relations with ancient Egypt:The Tehenu in Egyptian records. In (pp.51-68) 1986, p.55;
Levy et al. ( 1997).Egyptian-Canaanite Interaction at Nahal Tillah, Israel (ca. 4500-3000 B. C. E.): An Interim Report on the 1994-1995 Excavations. Available from: https://www.researchgate.net/…/302287010_Egyptian-Canaanite…
Mitchell P., Paul Lane (Ed.),(2013). The Oxford Handbook of African Archaeology. Oxford .
Miller N.F., Robert N Spengler, Michael Frachetti. (2010). Millet cultivation across Eurasia: Origins, spread, and the influence of seasonal climate, The Holocene , Vol. 26 10:1566-1575
Singer, Itamar. (1981). Hittites and Hattians in Anatolia at the beginning of the Second Millennium B.C., Journal of Indo-European Studies, 9 (1-2):119-149.
Srinivasan, L.( ). Myths, Metaphors and Dravidians. Indian Linguistics, 66:133-156.
Steiner, Gerd. (1981).The role of the Hittites in ancient Anatolia, Journal of Indo-European Studies, 9 (1-2): 119-149.
Wengrow, D., Dee, M., Foster, S., Stevenson, A., & Ramsey, C. (2014). Cultural convergence in the Neolithic of the Nile Valley: A prehistoric perspective on Egypt's place in Africa. Antiquity, 88(339), 95-111. https://www.cambridge.org/…/198005B5D23B644951E17B3F0803AF74