மேற்கு ஐரோப்பாவில் இருந்து ரஷ்யாவிற்கு ரயில் வண்டியில் செல்லும் பயணிகளுக்கு அது ஒரு புதிய அனுபவம் . போலந்து எல்லையை கடந்து, வெள்ளை ரஷ்ய சுங்க அதிகாரிகள் எமது கடவுச்சீட்டில் விசா முத்திரை இட்ட பின்பு, அந்த தொழில்நுட்ப அதிசயம் நடந்தது. ஜெர்மனியில் இருந்து மொஸ்கோ நோக்கி சென்ற எமது ரயில் வண்டி எல்லையை விட்டு சிறிது தூரம் வந்து ரயில்துறையின் தொழிலகம் ஒன்றினுள் நுழைந்தது. பயணிகள் அப்படியே இருக்க கூடியதாக, வண்டி மேலே தூக்கப் பட்டு அதன் சில்லுகள் அனைத்தும் கழற்றி, வேறு சில்லுகள் பூட்டப் பட்டன. ஓரிரு மனித்தியாலமே எடுத்த வேலை அது. புதிய சில்லுகளுடன் ரயில் வண்டி தொடர்ந்து தனது பயணத்தை தொடர்ந்தது. முன்னால் சோவியத் யூனியன் நாடுகள் முழுவதும், அகலமான ரயில் பாதைகள் போடப்பட்டுள்ளன. ஐரோப்பாவில் இருந்து வரும், ஒடுக்கமான ரயில் பாதையில் ஓடிய ரயில்கள், இந்த சில்லு மாற்றத்தின் பின்னர் சோவியத் பாதைகளில் ஓடலாம். இரண்டாம் உலக யுத்தத்தின் பிறகு, அன்னிய நாட்டு படையெடுப்புகளை தாமதப் படுத்தும் நோக்கோடு தான் இவ்வாறு ரயில் பாதைகள் மாற்றப்பட்டதாக பின்னர் அறிந்தேன்.
நான் போன நேரம் குளிர்காலம் தொடங்கி விட்டிருந்தது. ரயில் போகும் பாதை எங்கும், பனிபடர்ந்த வீடுகள், மரங்கள், நிலங்கள், வெள்ளை வெளேர் என்று காட்சியளித்தன. போலந்திற்கும், ரஷ்யவிற்கும் இடையில் அமைந்திருக்கும் வெள்ளை ரஷ்ய குடியரசு, பெருமளவு நிலங்களை காடுகள் ஆக்கிரமித்திருந்தன. அந்தக் காடுகள் அந்த நாட்டின் இயற்கை காப்பரண்கள். இரண்டாம் உலகயுத்தத்தின் போது, வெள்ளை ரஷ்யா நாஸி படைகளால் வருடக் கணக்காக ஆக்கிரமிக்கப் பட்டிருந்தது. அப்போது செம்படையின் தலைமையின் கீழ் இயங்கிய கெரில்லா குழுக்கள், காடுகளில் மறைந்திருந்து, நாஸி ஜேர்மனிய படைகளின் மீது தாக்குதல் தொடுத்தனர். அவ்வாறு வீரம்செறிந்த வரலாற்றை கொண்ட வெள்ளை ரஷ்யா, இன்றைக்கும் ரஷ்யாவின் முன்னரங்க பாதுகாப்பு அரணாகவே உள்ளது. இன்று முன்னால் சோவியத் குடியரசுகள் பல, சுதந்திரமாக தமது போக்கில் நடக்கும் போது, வெள்ளை ரஷ்யாவும், ரஷ்யாவும், நெருக்கமான இராஜதந்திர உறவுகளை பேணி வருகின்றன. ஜனாதிபதி லூகஷேங்கோ, இந்த ஒப்பந்தத்தால் மேற்கு ஐரோப்பிய நாடுகளால் மிகவும் வெறுக்கப்படும் தலைவர்களில் ஒருவரகினார். தன்னை எதிர்க்கும் எதிர்கட்சிகளுக்கு தடை விதித்து, அதன் உறுப்பினர்களை சிறையில் போட்டுள்ளதால், லுகஷேங்கோ "ஐரோப்பாவின் கடைசி சர்வாதிகாரி" என்றும் வர்ணிக்கப் படுகிறார். வெள்ளை ரஷ்யாவில் லுகஷேங்கோவின் சர்வாதிகாரம் இருப்பதென்னவோ உண்மை தான். ஆனால் நீங்கள் யாரோடு கதைக்கிறீர்கள் என்பதை பொறுத்து, கருத்துகள் மாறுபடுகின்றன. என்னை வரவேற்ற நண்பர்கள் குடும்பமும், தம் நாட்டில் சர்வாதிகார ஆட்சி நடப்பதாகவே கூறினார்.
மின்ஸ்க், வெள்ளை ரஷ்யாவின் தலை நகரம், நாட்டின் மத்தியில் அமைந்துள்ளது. மில்லியன் மக்கள் தொகையை கொண்ட மிகப் பெரிய நகரமும் அது தான். மின்ஸ்க் நகரம் ரயில் நிலையத்தில் என்னை வரவேற்ற நண்பர்கள், தொடர்ந்து சுரங்க ரயில் மூலம், நான் தங்கவிருந்த ஹோட்டலுக்கு அழைத்து சென்றனர். சுரங்க ரயில் நிலையத்தை பார்த்த நான் ஆச்சரியத்தில் வாயடைத்துப் போய் நின்றேன். அது போன்ற அழகான ரயில் நிலையத்தை "பணக்கார" மேற்கு ஐரோப்பிய நகரமொன்றில் காணவே முடியாது. அதனை ரயில் நிலையம் என்று சொல்ல முடியாது. அது ஒரு அழகிய சுவரோவியங்களால், வண்ண விளக்குகளால் அலங்கரிக்கப்பட்ட ஆடம்பர மாளிகை. மின்ஸ்க் நகரத்தின் முக்கிய சுரங்க ரயில் நிலையங்கள் அனைத்தும் இவ்வாறு கலை நயத்துடன் கட்டப் பட்ட மாளிகைகள் தான். அன்றாடம் போக்குவரத்து செய்யும் சாதரண மக்களை மன்னர்களாக கருதி முன்னால் சோவியத் யூனியன் கட்டிக் கொடுத்திருக்கிறது. இது மட்டுமல்ல மின்ஸ்க் நகரம் தலைமை தபால் அலுவலகமும் மக்களுக்காக கட்டப்பட்ட மாளிகை தான்.
ய வீடுகளை, குறுகிய காலத்தில் கட்டிக் கொடுக்கும் நோக்கில் நிர்மாணிக்கப் பட்ட வீட்டுத் திட்டங்கள் அவை. அன்றைய சோவியத் அரசாங்கம், அழகை விட அவசியத்தை கருத்தில் எடுத்து செயற்பட்டது. அதே நேரம், மேற்கு ஐரோப்பாவில் அழகை காட்டி அதிக வாடகை அறவிடுகின்றன, ரியல் எஸ்டேட் கம்பெனிகள். நான் சென்ற நண்பர்களின் வீடு மிக சிறியது . அந்த பத்து மாடி கட்டிட வீடுகள் அனைத்துக்கும் பாரம்தூக்கி, வெப்பமூட்டும் சாதனங்கள் ஆகிய அனைத்து நவீன வசதிகளையும் கொண்டது. ஒரு வரவேற்பறை, சமையலறை, குளியலறை, இரண்டு படுக்கை அறைகள் கொண்ட மாடி வீட்டில்; ஒரு தொழிற்சாலையில் பொறியியலாளராக கடமையாற்றும் வயதான அப்பா, வீட்டை பராமரிக்கும் அம்மா, விற்பனைப்பணிப்பெண்களாக வேலை செய்யும் இரண்டு மகள் மார், என்று ஒரு சிறிய குடும்பம், அந்த சிறிய வீட்டில் வசதியாக வாழ்ந்து வருகின்றது. சோஷலிசம் இருந்த காலத்தில், அந்த குடும்பத்தலைவர் பெற்ற சம்பளம் அதிகம் (குறைந்தது 800 டாலர்கள்), வீட்டு வாடகை மிக மிக குறைவு. தற்போது முதலாளித்துவ சீர்திருத்தம் வந்த பின்பு, எடுக்கும் சம்பளமும் வாடகையும் ஒரே அளவாகி விட்டது. அதாவது மாத வருமானம் 60 டாலராக குறைய, வாடகை 50 டாலராக உயர்ந்து விட்டது. பெண்பிள்ளைகள் இருவரும் வெளிநாட்டு கம்பெனி ஒன்றின் விற்பனை நிலையத்தில் எடுக்கும் சம்பளம் அதிகம் என்பதால் அவர்களின் வாழ்க்கை வளமாக உள்ளது. கோடை காலத்தில் விடுமுறையை கழிக்க மின்ஸ்க் வாசிகள், கிராமப்புறத்தில் "டாஷா" எனப்படும் இன்னொரு வீடு வைத்திருக்கின்றனர். அமைதியான சூழலில் பொழுதை கழிப்பதுடன், தோட்டம் செய்து, அதில் விளையும் காய்கனிகளை சமைத்து சாப்பிடுவதில் இருக்கும் திருப்தி, மகிழ்ச்சியான வாழ்க்கைக்கு ஆதாரம். ரஷ்ய மக்கள் விருந்தோம்பலில் சளைத்தவர்கள் இல்லை. நான் போன போது விதம் விதமான உணவுகளை ஆக்கி வைத்திருந்தனர். ரஷ்யர்கள் யாரையும் இலகுவில் நண்பர்ளாக்கி கொள்வார்கள் என்பதை ரயில் பயணத்தின் போதே பார்த்தேன். பயணத்தின் போது மட்டுமே சந்தித்த நபர்களுடன் சேர்ந்து உணவுண்ண , மது அருந்த அழைப்பார்கள்.
னைத்தையும் தனியார்மயமாக்க ஆசைப்படுகின்றனர். ரஷ்யாவிற்கும், வெள்ளை ரஷ்யாவிற்கும், இடையிலான நெருங்கிய உறவு, இந்த ஆசை நிறைவேறுவதை தடுக்கின்றது. கடந்த பதினேழு ஆண்டுகளாக இழவு காத்த கிளிகளாக காத்திருந்த மேற்குலக நாடுகள், தமது எண்ணம் நிறைவேறாததால், "சர்வாதிகாரம், அடக்குமுறை, மனித உரிமை மீறல்கள்..." என்று கத்தி கூப்பாடு போட்டு ஊரை கூட்டுகின்றன._________________________________________________________
கலையகம்
No comments:
Post a Comment